Οι… φήμες λένε πως τα γλυκά είναι ένα είδος εθισμού

Ο Σούπερμαν έχει τον κρυπτονίτη. Οι λυκάνθρωποι μπορούν να αφανιστούν από τις ασημένιες σφαίρες. Ο δικός μας Αχιλλέας είχε την αχίλλειο πτέρνα. Οι απλοί άνθρωποι έχουν τις δικές τους αδυναμίες.

Δεν είναι βέβαια εξωτικές ούτε βγαλμένες από ταινίες επιστημονικής φαντασίας ή από την αρχαία ελληνική μυθολογία. Συνήθως είναι ένα λαχταριστό κομμάτι σοκολάτας. ′Η μήπως ολόκληρο το κουτί με τα σοκολατάκια;

Η αγάπη για τα γλυκά είναι μοναδική, αξεπέραστη και τεράστια. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτά ούτε μία μέρα. Κάποιοι ούτε μερικές ώρες. Ποια παραπάνω απόδειξη μπορεί να υπάρξει ότι είναι αυτά εθιστικά;

Οι μελέτες υποστηρίζουν πως ο εθισμός είναι κάτι πολύ σημαντικό. Το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, τα παυσίπονα, ακόμα και το σεξ είναι μερικά μόνο από τα πράγματα που μπορούν να βγάλουν εκτός ελέγχου τον άνθρωπο και να γίνουν απειλητικά για τη ζωή του. Το ίδιο ισχύει και με τα γλυκά. Αν σκεφτεί κανείς την έξαρση της παιδικής παχυσαρκίας που τείνει να εξελιχθεί σε επιδημία, η δυνατότητα εξάρτησης από σακχαρούχα σνακς αποτελεί σίγουρα μια σοβαρή ανησυχία.

Ερευνητές του Κολεγίου του Κονέκτικατ παρουσίασαν πρόσφατα μελέτη με ποντίκια εργαστηρίου στα οποία έδωσαν ένα από τα πιο δημοφιλή σνακ της Αμερικής, τα μπισκότα Οreo για να μάθουν πώς λειτουργούσαν συγκριτικά με τα σκληρά ναρκωτικά, όπως η κοκαΐνη και η μορφίνη.

Τα ποντίκια τοποθετήθηκαν σε ένα λαβύρινθο που από τη μία πλευρά του είχε «βαρετά» πράγματα όπως αλατούχο διάλυμα και κέικ ρυζιού και από την άλλη τα μπισκότα. Δεν ήταν βέβαια έκπληξη ότι τα ποντίκια επέλεξαν σταθερά και επανειλημμένα τα μπισκότα.

Η άλλη μεγάλη είδηση είναι ότι τα μπισκότα διέγειραν τον εγκέφαλο των πειραματόζωων με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το έκαναν τα ναρκωτικά. Για την ακρίβεια, οι περισσότεροι νευρώνες στα «κέντρα ευχαρίστησης» των μικρών εγκεφάλων τους ενεργοποιήθηκαν όταν διαπίστωσαν την ύπαρξη των μπισκότων με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει με τα ναρκωτικά, γεγονός που δείχνει ότι τα γλυκά είναι εθιστικά. Φυσικά, οι επικεφαλής ερευνητές επισημαίνουν πως τα ευρήματα είναι προκαταρκτικά και χρειάζονται περαιτέρω δοκιμές, αλλά καλό είναι να κρατήσουμε το γεγονός στην άκρη του μυαλού μας.

Τα αποτελέσματα που έχουν τα γλυκά στον εγκέφαλο έχουν μελετηθεί πολλές φορές. Η ζάχαρη, είναι ένας υδατάνθρακας που δημιουργεί ένα κύμα σεροτονίνης. Η σεροτονίνη είναι μια χημική ουσία του εγκεφάλου που μπορεί να προκαλέσει χαλάρωση και καλή διάθεση. Καθώς η ζάχαρη είναι ένας υδατάνθρακας που την επηρεάζει, είναι φυσικό να φέρει καλή διάθεση και έτσι θα μπορούσε να είναι εθιστική όπως τα ναρκωτικά.

Ποιο μπορεί, λοιπόν, να είναι το επόμενο βήμα; Μήπως ένα κέντρο αποτοξίνωσης για ανθρώπους που έχουν εμμονή με τα γλυκά; Κάτι τέτοιο είναι σίγουρα τραβηγμένο, όμως μια διαιτητική παρέμβαση δεν είναι καθόλου τραβηγμένη. Ισως μάλιστα να επιβάλλεται κιόλας. Υπάρχουν γιατροί, διατροφολόγοι, που συνιστούν συχνά στους πελάτες τους να κάνουν ένα διάλειμμα από τις ζαχαρούχες συνήθειές τους. Πρόκειται για μια προσέγγιση βέβαια που δεν ταιριάζει σε όλους και συχνά απαιτεί χρόνο, δέσμευση, δοκιμή και εμπεριέχει και την πιθανότητα λάθους.

Το θέμα του εθισμού στα γλυκά είναι τόσο εξατομικευμένο που δύσκολα μπορούν να μπουν όλοι σε ένα καλούπι. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν πού και πού να έχουν ένα γλυκό και στην περίπτωσή τους αυτό λειτουργεί. Κάποιοι άλλοι θέλουν «όλα ή τίποτα» και αυτό σημαίνει ότι αν τα γλυκά βρεθούν μπροστά τους δεν θα σταματήσουν αν δεν τα καταβροχθίσουν όλα.

Το «σχέδιο» δεν είναι να κόψει κανείς εντελώς τη ζάχαρη από τη διατροφή του. Το θέμα είναι να κατανοήσει ο καθένας ξεχωριστά πόσο τα πράγματα που βάζει στο στόμα του επηρεάζουν τον οργανισμό του. Και την επόμενη φορά, έστω για αρχή, απλά να περιορίσει τις ποσότητες, όσων τον βλάπτουν. Στην περίπτωση των γλυκών, αυτό θα λειτουργήσει. Μια μικρή μείωση,θα προσφέρει οφέλη για την υγεία, ενώ παράλληλα δεν θα στείλει σήμα στέρησης στον εγκέφαλο. Αλλωστε, τα πάντα, του εθισμού συμπεριλαμβανομένου, εκεί βρίσκονται: στο μυαλό μας…