Η διατροφή που μας ταιριάζει είναι θέμα γονιδίων
Η καλύτερή σας φίλη «ορκίζεται» στην δίαιτα Paleo. Ο εργοδότης σας αγαπάει την δίαιτα Atkins. Η αδερφή σας κάνει διατροφή χωρίς γλουτένη, η μητέρα σας επιμένει στη μεσογειακή δίαιτα. Ποιος έχει δίκιο; Ισως όλοι!
Σε μια νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Cell Metabolism, οι επιστήμονες Sean Curran και Shanshan Pang από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, εντόπισαν μια συλλογή από γονίδια που επιτρέπουν σε έναν οργανισμό να υιοθετήσει διαφορετικές δίαιτες και δείχνουν ότι χωρίς αυτές τις μικρές έστω αλλαγές στη διατροφή, μπορεί να επέλθει πρόωρη γήρανση, ακόμα και θάνατος.
Η ανακάλυψη μιας γενετικής «βάσης» για τις διατροφικές ανάγκες ενός οργανισμού, υποδηλώνει πως διαφορετικά άτομα μπορεί να είναι γενετικά προδιατεθειμένα να «ευδοκιμήσουν» σε διαφορετικές δίαιτες και πλέον σήμερα οι άνθρωποι είναι σε θέση να προσδιορίσουν ποια δίαιτα θα λειτουργήσει καλύτερα γι’ αυτούς μέσω μιας απλής εξέτασης αίματος.
«Αυτές οι μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι οι μεταλλάξεις γονιδίων μπορούν να μεταβάλλουν την ικανότητα ενός οργανισμού να χρησιμοποιήσει μια συγκεκριμένη διατροφή. Στον άνθρωπο, οι μικρές διαφορές στη γενετική σύσταση που αλλάζουν το πόσο καλά λειτουργούν αυτά τα γονίδια, θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί κάποιες δίαιτες ταιριάζουν σε κάποιους ανθρώπους και δεν ταιριάζουν καθόλου σε άλλους», λέει ο Curran, επίκουρος καθηγητής της Γεροντολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας και συγγραφέας της μελέτης.
Curran και Pang μελέτησαν το μικροσκοπικό (μόλις ένα χιλιοστόμετρο μήκος) νηματώδες σκουλήκι Caenorhabditis elegans, που οι επιστήμονες έχουν χρησιμοποιήσει ως πρότυπο οργανισμό από την δεκαετία του ’70. Δοκιμές δεκαετιών είχαν δείξει πως τα γονίδια στο C. elegans είναι πιθανό να αντικατοπτρίζονται στους ανθρώπους, ενώ η μικρή διάρκεια ζωής του (ζει μόλις 20 μέρες), επέτρεψαν στους ερευνητές να μελετήσουν πάνω του θέματα που αφορούν τη γήρανση.
«Αυτό το γονίδιο είναι εξαιρετικά καλά διατηρημένο από τη μονοκύτταρη ζύμη μέχρι όλη τη διαδρομή ως τα θηλαστικά, γεγονός που υποδηλώνει ότι αυτό που έχουμε μάθει στο σκουλήκι θα μπορούσε να μεταφραστεί σε μια καλύτερη κατανόηση των παραγόντων που μεταβάλλουν με επιτυχία τη διατροφή σε ανθρώπους. Ελπίζουμε να ανακαλύψουμε τους τρόπους που μπορεί να ενισχυθεί η χρήση οποιουδήποτε προγράμματος διατροφής και ίσως ακόμη και να καταλάβουμε το λόγο που το σύστημα του οργανισμού εμποδίζει τη χρήση μιας δίαιτας σε ορισμένα άτομα. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή της εξατομικευμένης δίαιτας με βάση τα γενετικά χαρακτηριστικά ενός ατόμου», καταλήγει ο Curran.